Ken mij niet – Recensies
NBD Biblion
Door: R.A. Wagenaar-Duursma
Tessa is op de vlucht. Ze is bang dat degene die haar op negenjarige leeftijd heeft ontvoerd en sindsdien heeft vastgehouden, haar opnieuw zal vinden. De man heeft haar ernstig getraumatiseerd, waardoor ze is vergeten wie ze was. Inmiddels is ze een jonge vrouw die probeert om haar eigen identiteit terug te vinden. Ze probeert haar leven op te bouwen, maar omdat ze wil voorkomen dat anderen zal gaan gebeuren wat haar is overkomen, treedt ze gewelddadig op en wordt ze gedwongen om steeds te verhuizen en een nieuwe naam aan te nemen. Veel flashbacks, met name in de cursief gedrukte dagboekscenes, waarin langzamerhand duidelijk wordt wie ze eigenlijk is en wat er is gebeurd, soms op subtiele wijze, soms expliciet. De vele namen en tijdswisselingen kunnen enigszins verwarrend overkomen. De auteur (1981) weet de spanning tot het toch wel verrassende einde vol te houden. Goed geschreven (psychologische) thriller voor een ruime lezerskring.
Boeken- en Leesclub De Perfecte Buren
Door: Peggy van Aert
★★★★★
De cover oogt speciaal. De figuur lijkt te verdwijnen in de achtergrond. Je moet al dichtbij komen om te zien dat het om een vrouw gaat. Dit past perfect bij het verhaal. Anoniem blijven en niet opgemerkt worden.
‘Mijn naam is Tessa, ik ben op zoek naar een nieuw leven’.
Het boek draait om het leven van een jong meisje dat steeds van identiteit verandert. Haar hoofddoel is anoniem te blijven. Dit impliceert wel dat telkens wanneer ze het ergens naar haar zin lijkt te hebben en ingeburgerd geraakt, ze opnieuw alles moet achterlaten. Ze leidt een angstig, getraumatiseerd leven. En dan zijn er ook nog de doden die vallen, overal waar ze een nieuw leven eindigt.
Barosso heeft een zeer aangename, krachtige schrijfstijl. De hoofdstukken zijn kort. Dit drijft de spanning op en mede hierdoor voel je de angst en de schichtigheid van het hoofdpersonage.
Het verhaal wordt verteld vanuit drie invalshoeken, korte krantenknipsels, de derde persoon, en een soort korte dagboekfragmenten in de ik-vorm. Hierdoor kom je beetje bij beetje meer te weten, maar toch slaagt Barosso erin om het gevoel dat je het hoofdpersonage niet kent in stand te houden.
‘Wie ben ik? Soms denk ik dat niet alleen ik, maar iedereen in de vrije wereld op zoek is naar zichzelf.’
Het verhaal is zeer realistisch geschreven, in de huidige tijdgeest. Het is een thriller buiten categorie. Geen bloedvergieten of onrealistische gebeurtenissen. Het hele verhaal zou zo maar eens echt kunnen zijn. ‘Wat als’… kwam dikwijls in me op. Dit maakt het een zeer sterke thriller.
‘Identiteit zoals wij dat kennen, wat vooral is dat de buitenwereld ziet, is flexibel.’
Tijdens het lezen leef je je helemaal in het hoofdpersonage. Nadine Barroso slaagt erin een meisje van vlees en bloed neer te zetten. Als lezer krijg je sympathie voor en medelijden met het hoofdpersonage. De plot is verrassend, het raakt je. Eens je begint te lezen, hang je vast aan het boek. Het valt zeer moeilijk weg te leggen en blijft nazinderen. ‘Identiteit is een illusie.’
Vol verwachting kijk ik uit naar een volgend boek en ondertussen lees ik zeker het eerste boek van Nadine Barroso. Ik geef het boek 5 verdiende sterren.
Bron: Perfecteburenleesclub.blogspot.nl
Door: Peter Joore
Bron: www.devlaardinger.nl
Blog en Leesclub Samen Lezen is Leuker
(Van dit populaire blog en leesclub ontving ‘Ken mij niet’ maar liefst drie recensies omdat alle recensenten het uiteindelijk wilden lezen.)
Door: Jac Claasen
★★★★★
Over het boek:
Ben ik wie ik zeg te zijn?
Wie bepaalt mijn identiteit?
Wat is een identiteit?
‘Wie ben ik? Soms denk ik dat niet alleen ik, maar iedereen in de vrije wereld op zoek is naar zichzelf. Identiteit zoals wij dat kennen, wat vooral is dat de buitenwereld ziet, is flexibel. Identiteit is een illusie. Het is volledig te fingeren’
Het boek opent met een krantenknipsel. Uit de Cannon Grove Gazette, Oregon, van 14 oktober 2007 , waarin melding wordt gemaakt van een brute moord en de mogelijke ontvoering van de 16 jarige Alice K.
Nadine gebruikt drie stijlvormen door elkaar. De krantenknipsels, die vooral in korte, nuchtere zinnen vertellen over de moorden; het schriftje, ooit gehad van haar pleegouders, de Petersons, dat fungeert als dagboek en dat geschreven is in de ik-vorm. De rest van het boek wordt verteld in de derde persoon enkelvoud.
Na dit krantenknipsel volgt de eerste zin uit het boek:
‘Mijn naam is Tessa. Ik ben op zoek naar een nieuw leven’
Het is duidelijk. Tessa is op de vlucht. Op de vlucht voor een ontvoerder die haar 14 jaar lang gevangen heeft gehouden en met wie zij een gruwelijk geheim deelt. Zij is doodsbang voor haar ontvoerder. Zij vertelt het verhaal van Tessa aan zuster Elena van het Centrum voor Huiselijk Geweld. Een verhaal dat ze heeft verzonnen. Hiermee wordt de toon gezet voor de rest van het boek en wordt een odyssee in gang gezet met vreselijke gebeurtenissen.
Het wisselen van identiteit en plaats gaat haar goed af, en op zeker moment lukt het haar om nanny te worden bij een familie die het goed met haar voor heeft. Deze mensen zetten haar aan om te gaan studeren, en er lijkt een tijdperk van rust aangebroken te zijn. Niets is minder waar. Zowel bij het gezin als op de universiteit gaat het gruwelijk mis. Maar ook elders. Als een Wrakende Engel Gods wordt het zwaard der Gerechtigheid gehanteerd.
Conclusie:
Dit boek is in twee opzichten een pageturner.
Barroso heeft een zeer spannende, gecompliceerde en intrigerende thriller met een mooi plot geproduceerd. Je wordt meegezogen naar het einde van het boek. De ontknoping na de ontknoping is een verrassing.
Ook is het een pageturner in de betekenis van: terugkijken naar datums, gebeurtenissen, plaatsen en hoofdpersonen die eerder beschreven zijn. Iedere lezer heeft bewust of onbewust de tijdlijn in zijn hoofd zitten van de gebeurtenissen die plaatsgevonden hebben. Barroso echter, geeft zich niet zo maar gewonnen. Vergis u niet. Het wordt een intelligente speurtocht naar identiteit, plaats en handeling om alles goed op zijn plaats te krijgen. Want de auteur heeft in deze bijzonder knap geconstrueerde thriller gekozen voor een niet alledaagse tijdlijn.
Het begin van het boek deed mij een beetje denken aan Karin Fossum, het verdere verloop laat toch de eigenheid van de auteur zien. Het hoofdpersonage is inbeeldend beschreven, en de woede en haat in haar karakter zijn begrijpelijk en voortvloeiend uit een ongekende vorm van kindermisbruik. Opvallend is dat Alice de mentale moed behoudt om niet terug te vallen in een Stockholmsyndroom. Alle voorwaarden daartoe zijn namelijk wel aanwezig.
Wat blijft hangen, is echter een dijk van thriller, met als extra’s de nodige overpeinzingen en beschouwingen die het boek, volledig verdiend, de volgende classificatie geven:
Vijf sterren.
Jac Claasen.
Bron: Samenlezenisleuker.wordpress.com
Blog en Leesclub Samen Lezen is Leuker
Door: Corina Nieuwenhuis
★★★★1/2
De cover:
GE-WEL-DIG.
De achterflap:
Tessa is op de vlucht. Ze is doodsbang dat de man die haar voor het leven getekend heeft, haar opnieuw vindt. Daarom moet ze steeds een nieuwe identiteit aannemen. Overal waar ze komt vallen doden. Wat hebben die met Tessa te maken? Is het mogelijk voor iemand die zo beschadigd is, opnieuw te beginnen?
Mening:
Vanaf de eerste zin denk je: Waar gaat dit heen? Wie is Tessa en wat is haar precies overkomen? In een zeer fijne, mooie schrijfstijl weet Nadine je mee te nemen door het verhaal. Met afwisselende perspectieven en een soort van dagboek-fragmenten wordt het verhaal verteld en krijg je afwisselend kippenvel en denk rimpels.
Tessa verandert regelmatig van identiteit en het hoe en waarom wordt subtiel en langzaam duidelijk. Nadine weet de angst, onrust en verwarring perfect te vangen.
Veel dingen blijven lang onduidelijk en je kan heerlijk fantaseren over wat daar dan precies gebeurd is. Als alle gedeeltes uiteindelijk bij elkaar komen en het plot zich ontvouwt zit je echt te genieten. Dit zit echt zo goed in elkaar, subliem!
Conclusie:
Schrijfstijl: 4
Originaliteit: 4
Leesplezier: 4
Plot: 5
Spanning: 4
Psychologie: 5
Vier en halve sterren voor Ken mij niet.
Bron: Samenlezenisleuker.wordpress.com
Door: Karin Meinen
Blog en Leesclub Samen Lezen is Leuker
★★★★1/2
Cover: Een vrouwfiguur als een kameleon tegen een boom. Ik vind de cover mooi in de zin van origineel en nieuwsgierig makend.
Mening:
Sodeju, wat heftig, fascinerend en indrukwekkend is deze thriller Ken mij niet! Dit leesverslaafdmakende verhaal start met een nieuwsbericht over moord en een mogelijke ontvoering in Oregon. Door het verhaal heen geweven komen er meer van deze berichten aan bod. Dit tezamen met de tussentijdse dagboeknotities, welke ik-wéét-niet-wat-voor-emoties los weten te maken, zetten je tot schakelen, nadenken en puzzelen.
En dan hebben we het alleen nog maar over de tussendoorlijnen, want wie me in zijn totaliteit totaal achterover van de stoel blies, is al met al dus hoofdpersonage Tessa. Wàt een karakter wordt hier neergezet! Wat een levensverhaal, wat een beslissingen en hoe verbazingwekkend is het wanneer je echt wel weet wat goed en kwaad is, maar af en toe gewoon meer dan graag meegaat in het ‘kwaad’.
In een goede, filmische en meer dan mooie schrijfstijl zet Barroso hier een machtig verhaal neer, snijdt gruwelijke thema’s aan zonder te ver in detail te treden en het plot in zijn geheel is werkelijk gewoon crimineel goed. Wat een opbouw, en van de eerste tot de laatste letter zat ik aan de bladzijdes gekluisterd.
Wanneer het einde nadert en uiteraard volgt, is het complete, fantastische leesavontuur een feit. Dit had wat mij betreft niet passender en beter gekund.
Ken mij niet was mijn kennismaking met Nadine Barroso en het moge duidelijk zijn, ik wacht met smart op een volgende thriller!
Conclusie:
Schrijfstijl: 4.5
Originaliteit: 4
Leesplezier: 5
Plot: 5
Spanning: 4
Psychologie: 5
Vier en halve sterren voor Ken mij niet.
Bron: Samenlezenisleuker.wordpress.com
Door: Wendy Wenning
Nadine Barroso heeft altijd al een voorliefde voor schrijven gehad en van jongs af aan schreef ze verhalen en zelfs boeken voor haarzelf. Ze heeft een levendige fantasie en voor haar is schrijven een manier om vorm te geven aan haar kijk op de wereld. Ze heeft een fascinatie voor de rauwe menselijkheid met zijn egocentrisme en honger naar macht, seks en vermaak. Dit is ook terug te vinden in haar boeken. Ken mij niet is haar tweede boek.
Nog geen achttien en op de vlucht. Tessa is op de vlucht om uit handen te blijven van de man die haar voor het leven heeft getekend. Door steeds een nieuwe identiteit aan te nemen kan hij haar niet vinden, maar overal waar ze komt vallen doden. Wat heeft dit met haar te maken? En lukt het haar een nieuw en veilig leven te beginnen?
Mijn naam is Tessa. Ik ben op zoek naar een nieuw leven.
Een krantenknipsel uit 2007 over een moord en een mogelijke ontvoering vormt de start van een niet alledaagse thriller. Tessa heeft weten te ontsnappen aan haar kwelgeest, maar nu…Doodsbang dat hij er in slaagt haar weer te vinden stapt ze in de bus naar Arizona. Afstand creëren. Ze meldt zich bij het Centrum voor Huiselijk Geweld, hopende dat ze hier tijdelijk opgevangen kan worden en tot rust kan komen. Dit is de eerste van vele plekken waar zij zal verblijven en voortdurend een andere identiteit aan zal nemen.
“Maar nu had ze het gevoel zichzelf niet meer te kennen. En dat, terwijl zij de enige was, die haar hele verhaal kende. Die alle fragmenten kon samenvoegen tot een geheel.”
Tussen de korte hoofdstukken door is er meerdere keren een krantenknipsel. Niet zomaar krantenknipsels, artikelen die vertellen over moord(en). Ken mij niet verhaalt vanuit de derde persoon, behalve cursief geschreven fragmenten, deze verhalen vanuit het perspectief van Tessa in de eerste persoon. Er zijn wisselingen in de tijd en beschreven gebeurtenissen geven een vage verklaring van de krantenknipsels. Ondanks dat het hoofdpersonage in Ken mij niet steeds weer van naam veranderd, is het toch mogelijk een goed overzicht te houden. Alleen op het moment dat er gesproken wordt over toelatingsformulieren heb ik het gevoel dat het hier een beetje scheef loopt. Vraag me af hoe het zit met de naam op het toelatingsformulier en hoe dit blijft overeenkomen met de wisselende identiteiten.
Het lukt haar redelijk een nieuw leven op te bouwen, maar er is steeds weer een reden om te blijven vluchten. Ook redenen genoeg dat ze na haar ontsnapping niet naar haar eigen huis en familie is terug gegaan, alleen het waarom blijft vooralsnog een mysterie. Ze is ernstig beschadigd en er leeft veel haat en woede in haar. Begrijpelijk en de auteur heeft dit tastbaar neergezet waardoor ik me goed kon inleven. En door wat zij heeft meegemaakt, ziet ze al snel als er iets niet klopt en op zo’n moment neemt ze onbewust een beschermende rol aan.
“Ik leerde al jong op de meest afgrijselijke manier die er bestaat dat er mensen zijn die zo narcistisch zijn, dat hun menselijkheid is gereduceerd tot een fractie van de grootte van hun ego. Dit soort mensen zijn niet te veranderen. Ze zijn niet te redden.”
Ken mij niet is met vlotte pen geschreven en de auteur heeft een zuivere schrijfstijl. De vele wendingen houden het voortdurend interessant, er is veel giswerk al is het een en ander te voorzien. Toch blijft er nog wat in de diepte hangen en krijgt het verhaal een onverwacht staartje. Eentje die overrompelt en die een verwacht einde volledig overhoop gooit.
Bron: www.vrouwenthrillers.nl
Door: Sara Hutchinson
★★★★
Recensie: Ken mij niet is een spannende roman waarbij het verhaal gaat over een meisje die op negenjarige leeftijd door een man mee wordt genomen. Door hem wordt ze jarenlang vastgehouden, gekleineerd en seksueel misbruikt. Terwijl ze denkt dat niemand haar zoekt en ontsnappen aan deze man onmogelijks is gaan de jaren voorbij. Uiteindelijk waagt ze toch haar kans. Zal ze ooit volledig van deze man verlost worden? En hoe beschadigd is ze zelf na wat haar is overkomen? Vragen waarvan je als lezer van Ken mij niet uiteindelijk antwoord op zult krijgen.
Nadine Barroso schrijft zonder twijfel boeiend, toch is dit geen boek om snel uit te lezen. Het verhaal waarin kindermisbruik centraal staat is daarvoor te intens. De flashbacks waarin je meer te weten komt over Tessa zijn nodig om het verhaal goed te kunnen begrijpen, maar daardoor leest het boek wel moeizaam weg. Er zit geen vloeiend verloop in de verhaallijn, wat ergens jammer is. Toch, wanneer het boek volledig uit is en je een overzicht hebt van alle gebeurtenissen die in het boek benoemd worden is de keuze voor deze gekozen schrijfstijl vrij logisch. Tessa is behoorlijk getraumatiseerd en laat slechts stap voor stap flarden van de herinneringen aan haar verdorven jeugd toe. Herinneringen die ze met jou (de lezer) deelt. Voor haar zitten er geen vloeiende lijnen in haar gedachtengolven en deze verwarring wordt slim op de lezer overgebracht. Het verhaal is pakkend, intens droevig en blijft je waarschijnlijk nog lang bij.
Bron: indeboekenkast.wordpress.com
Blog: Ik hou van horror, fantasy en spanning
Door: Natasja (Tazzy) Jeninga
★★★★
In dit verhaal kijk je mee in het leven van een jonge vrouw, die op de vlucht is. Ze moet uit de handen proberen te blijven van de man die haar jaren in zijn greep heeft gehad. Ze kan zichzelf niet meer zijn en moet steeds in de huid van een ander kruipen.
Af en toe komt er een krantenknipsel langs in het boek. Waar zij is geweest, vallen er dodelijke slachtoffers. Hebben deze iets met haar te maken? Je merkt dat ze enorm met zichzelf in de knoop zit. Ze kan het niet uitstaan dat mensen elkaar vreselijke dingen kunnen aandoen. Ze heeft zelf al zoveel meegemaakt. Het is bijna niet te geloven dat ze nog kan functioneren. Maar toch gaat ze ervoor: ze wil een normaal leven en vooral veiligheid. Als lezer gun je haar de rust die ze nodig heeft. Je kunt niet anders als meeleven. En je vraagt je af of jij zo zijn geworden, als jij zo’n vreselijk verleden had. De mensen die dit soort dingen meemaken, blijken vaak doorzetters te zijn. Misschien wordt je dat dan ook wel? Het zet je echt tot nadenken. Wat is gerechtigheid? En wat zou jij doen om te overleven. En wie is er nu echt een monster in dit verhaal? Ik vind het altijd erg leuk om aan het denken gezet te worden als ik een thriller lees.
Psychologisch gezien dus echt een goed boek! Het mag van mij de naam psychologische thriller ook echt hebben!
De cover vind ik prachtig. Hij past echt goed bij het verhaal. Het hoofdpersonage is een Kameleon. Je kent haar niet. Maar je ziet haar ook niet ( daar doet ze haar uiterste best voor, om niet gezien te worden).
Dit boek was mijn eerste kennismaking met deze auteur. Maar ik kan nu al zeggen dat ik nog veel meer van haar wil lezen!
Dit is geen standaard thriller. Het is een origineel verhaal en ze werkt langzaam naar een hEel goed plot toe. Het verhaal pakt je beet. Je moet weten hoe het in elkaar zit en wat er met deze vrouw is gebeurt! Het leest vlot, af en toe moet je er wel bijblijven omdat er stukjes uit het heden en verleden achter elkaar komen. Maar dat is goed te begrijpen. Er staan ook dagboekstukjes in, zo leer je het personage beter kennen. En je voelt nog meer met haar mee!
Ik geef het boek een dikke 8! Dat zijn dus 4****!
Bron: ikhouvanhorrorfantasyenspanning.wordpress.com
Blog Poppy’s Bookshelf/ De Cover Madam
Door: Ann Carol Janssen
Barroso vertelt in ‘Ken mij niet’ het verhaal van Tessa. Op 9-jarige leeftijd werd het meisje door een onbekende ontvoert om daarna jarenlang op zowel emotioneel, seksueel als fysiek vlak te worden mishandeld. Overal waar ze komt vallen er doden, overal waar ze komt wordt ze geconfronteerd met onrecht.
“Het leven is een samenspel van gebeurtenissen en de vrije wil. Ik kan geen toeschouwer zijn in het leven. Dingen overkomen mij niet zomaar meer, ik speel de kaarten die me worden uitgedeeld.”
In het begin is het even wennen aan de opbouw. Als lezer snap je nog niet wat de bedoeling is van de krantenartikelen, de andere meisjesnamen die vermeld worden aan sommige hoofdstukken, … maar beetje bij beetje creëert de auteur meer zicht op het geheel en komen er out of the blue een pak gevoelens op je af. Ècht wel een bundel emoties om U tegen te zeggen, die je versteld doen staan, die je doen huiveren, die je koude rillingen geven. Het is een hard, heftig boek waar je de tijd voor moet nemen, niet ééntje om zomaar op een strand te lezen.
Het verhaal van het hoofdpersonage palmt je in en laat je zelfs na het lezen moeilijk los. Barroso laat je als lezer zodanig de spanningsboog opkruipen waardoor er soms geen ruimte is om al het leed van de jonge vrouw te kunnen verwerken. Het Dutroux-gehalte is tamelijk hoog, een gegeven dat alles nog beklemmender maakt en je af en toe het gevoel geeft dat je eigen strot wordt dicht genepen door de misselijkmakende realiteit die tientallen jaren in België rondzweefde en sindsdien nooit echt verdwenen is.
Het kaft zelf zit er pal op. Het oogt niet mooi, maar is wel erg passend bij het verhaal. Een dame met bikini en slip gebodypaint zodat ze één is met een boomstam. Een dame die onopvallend door het leven wil gaan, zonder identiteit, als niemand. In de rechterbovenhoek een beetje groen … misschien het licht in de duisternis?
De schrijfster hanteert een zeer mooie schrijfstijl. Geen overtolligheid aan nutteloze beschrijvingen, korte hoofdstukken, juiste dosering van personages, mooie bewoordingen zorgen voor een zekere vlotheid.
‘Ken mij niet’ zou je best wel eens kunnen bestempelen als literaire psychologische thriller. Sidder, walg, zet je schrap … dit verhaal laat je niet zo vlug los en blijft gegarandeerd een tijdje in je hoofd nazinderen.
Bron: poppysbookshelf.wordpress.com
Recensie door: Hanneke Tinor-Centi.
Oorspronkelijke recensie: Hanneke Tinor-Centi Reading & Writing
★★★★★
Mijn naam is Tessa. Ik ben op zoek naar een nieuw leven.
Met deze mysterieuze zin begint ‘Ken mij niet’. Het vertelt het verhaal over een meisje dat op negenjarige leeftijd wordt ontvoerd en jarenlang wordt vastgehouden door haar kidnapper. Hij onderwerpt haar keer op keer aan allerlei vernederingen. Uiteindelijk weet ze te ontsnappen maar is dan inmiddels verworden tot een jong volwassene.
De jonge vrouw leeft het leven volgens de kansen die zich voordoen en verandert meerdere malen van identiteit wanneer het erop lijkt dat haar ontvoerder haar op het spoor komt of wanneer haar daden haar daartoe dwingen.
“Mijn naam werd dus Alice. Ik werd kennelijk als peuter gestolen van mijn moeder. Zolang je iemand bent, vraagt niemand zich af wie je eigenlijk zou kunnen zijn.”
De titel van dit tweede boek van Nadine Barroso is uiterst goed gekozen. De hoofdpersoon doet er namelijk alles aan om te voorkomen dat de mensen die in haar nabijheid komen, haar niet werkelijk leren kennen. Begrijpelijk, ze leeft een leven van vluchten en verbergen.
De mysterieuze sfeer die er over de hoofdpersoon en haar verleden hangt weet Barroso uiterst kundig te vatten. Het verhaal wordt deels verteld door een derde en deels door de hoofdpersoon zelf, die telkens een andere identiteit aanneemt. Barroso weet bovendien op heel subtiele wijze de vele emoties te vatten en over te brengen. Dat is een hele kunst aangezien de hoofdpersoon juist niet goed in staat lijkt haar emoties te tonen, maar daar op gehele eigen wijze mee omgaat.
“Ze liet het park achter zich en wandelde langs het water. De weg lag een eindje verderop parallel langs de rivier. Er waren nauwelijks nog bomen, die leken alleen te zijn gespaard in het park van het stadje. Het viel haar nu op hoe het water op deze plek kabbelde tegen de oever en ze genoot van het geluid. Haar glimlach werd steeds breder naarmate ze dichterbij haar huidige werkplek kwam.”
Van haar fraaie en verzorgde schrijfstijl gaf Barroso al blijk in haar eerste roman maar die lijkt in ‘Ken mij niet’ nog verder ontwikkeld. Prachtig samengestelde zinnen vullen pagina na pagina, zonder dat het te poëtisch wordt. De schrijfstijl van de auteur sluit naadloos aan bij het verhaal en de mysterieuze sfeer die Barroso haar boek heeft meegegeven.
Waarom gaat de jonge vrouw, na haar ontsnapping niet direct terug naar huis? Waarom gaat zij zwervend en onder diverse identiteiten door het leven? Weet zij uiteindelijk de weg terug naar haar ouderlijk huis te vinden? Je leest het in ‘Ken mij niet’!
“Ik voel me soms een vreemde, in de buitenwereld. Niet alleen hier op de campus van de uni maar in deze microwereld lijken die dingen juist uitvergroot. Iedereen wil maar worden gezien, erkend, bevestigd en bewonderd. Ik zie jonge vrouwen die altijd maar alleen aantrekkelijk willen zijn. Altijd maar begeerd, alsof dat de enige manier is waarop ze gezien zullen worden. En dat terwijl ze hier zijn om te studeren, te leren, wellicht een vak te leren. Ik zie niets verhullende kleding, ik zie uitdaging, ik zie seks. Betekenisloze alcohol doordrenkte seks. Je kunt me niet wijsmaken dat deze meiden dit leuk vinden. Gebruiken en gebruikt worden. Zonder dat ze het zich goed en wil kunnen herinneren. Is dat feesten? Is dat genieten van je seksualiteit? Is dat je uitleven? Of is dat simpelweg er mee instemmen dat je geen knip voor je neus waard bent. Dat je een wegwerpvoorwerp bent.”
Barroso heeft zich wat mij betreft met deze tweede roman definitief een zeer verdiende plek verworven in de Nederlandse literaire wereld. Chapeau!
Over Hanneke Tinor-Centi
Hanneke Tinor-Centi (1960), eigenaar van HT-C Communicatie en marketing, tekstschrijver, boekrecensent en boekmarketeer.
Blog De Wereld van Bryan
Door: Bryan Fohler
★★★★
Tekst die te lezen is op de achterflap: Tessa is op de vlucht. Ze is doodsbang dat de man die haar voor het leven getekend heeft, haar opnieuw vindt. Daarom moet ze steeds een nieuwe identiteit aannemen. Overal waar ze komt vallen doden. Wat hebben die met Tessa te maken? Is het mogelijk voor iemand die zo beschadigd is, opnieuw te beginnen?
Ken mij niet is een ijzersterke thriller met een origineel plot.
Toen ik dit boek online zag verschijnen, was ik erg benieuwd naar dit boek, want de flaptekst sprak mij erg aan. De cover sprak mij in eerste instantie minder aan, omdat hij erg bruin is. Je ziet een boom waar een vrouw in weg valt. Dit vind ik niet echt spectaculair. Nadat ik het boek gelezen heb, begrijp ik de cover wel.
Nadat ik contact had gehad met Nadine, kreeg ik haar boek opgestuurd, wat ik erg leuk vind, is dat ze ook iets in het boek geschreven heeft voor mij.
‘Mijn naam is Tessa, ik ben op zoek naar een nieuw leven’. Hier begint het verhaal eigenlijk mee. Tessa is op de vlucht. Op de vlucht voor de man die haar leven verwoest heeft. Ze wil absoluut niet dat die man haar vind. Daarom verandert ze steeds “in een andere persoon” en neemt ze steeds een nieuwe identiteit aan. Overal waar ze komt vallen doden, heeft dit met Tessa te maken? Of is dit toeval? De vraag is alleen of Tessa een nieuw leven op kan bouwen, aangezien ze zo erg beschadigd is door die man…
Er zijn 2 verhaallijnen in dit boek. Verhaallijn 1 is het hedendaagse verhaal van Tessa en daarnaast is er ook de dagboeklijn van haar, deze wordt aangegeven door de scheef gedrukte tekst. Daarnaast staan er ook krantenknipsels in van de personages die dood zijn gegaan. Dit was voor mij soms wel wat verwarrend, maar op het einde van het verhaal vielen alle stukjes op zijn plek en werd het me allemaal duidelijk. Het verhaal is erg goed uitgewerkt, net zoals de personages. Ook de schrijfstijl van Nadine bevalt me goed, lekker makkelijk geschreven en het leest erg snel weg. Wat ik erg gaaf vind is dat de dader geen naam heeft. Dit maakt het voor mij extra spannend en ik vroeg me de hele tijd af wie dat nu was.
Nadine Barroso heeft er in ieder geval een fan bij!
Dit boek krijgt van mij 4 van de 5 sterren.
Bron: Dewereldvanbryan.nl
Blog Leeskost
Meisje op de vlucht
Door: Piet Windhorst
★★★★★
Nadine Barroso – Ken mij niet. ISBN 978-94-6338-146-9, 235 pagina’s,
€ 17,95. Soesterberg: Aspekt 2017.
Een meisje is voortdurend op de vlucht en moet steeds van identiteit veranderen. Overal waar ze komt vallen doden. Wat heeft ze daarmee te maken?
Een negenjarig meisje wordt ontvoerd en zeven jaar vastgehouden in een afgelegen boshut. Ze is naakt en vastgeketend. Ze moet voortdurend dienen als seksspeeltje. Nadat ze ontsnapt is gaat ze van adres naar adres. Steeds met een andere identiteit. Vaak werkt ze enige tijd als kindermeisje, maar telkens moet ze weer vluchten. Bij een gezin blijft ze vrij lang en studeert ze zolang tot ze bij een universiteit wordt toegelaten, maar ook daar gebeurt weer iets waardoor ze weg moet.
[foto] Nadine Barroso (1981) studeerde Engelse taal en Cultuur in Leiden.
In 2016 kwam haar eerste thriller Ego uit. Dit is haar tweede boek. Naast spanning is daarin ook sprake van spiritualiteit en zingeving.
De opbouw van de thriller is niet-chronologisch. De gebeurtenissen uit het verleden worden weergegeven als dagboekfragmenten. De herinneringen aan haar gevangenschap zijn gruwelijk en aangrijpend. Daarnaast zijn er ook korte krantenberichten. Deze gaan altijd over moorden, hoofdstuk één begint er mee. Het grootste deel van het boek is het verhaal van haar zwerftocht en de verschillende adressen waar ze woont, werkt of studeert. De opbouw is zo dat het lijkt lijkt op een legpuzzel waarin bij elk stukje nieuwe informatie komt tot aan het slot alles duidelijk wordt. Knap gedaan en het blijft spannend.
Deze thriller is wel erg man-onvriendelijk. Bij de mannen en jongens die in het verhaal voorkomen deugt er bijna niemand. Natuurlijk is de ontvoerder een monster, maar ook een brave huisvader blijkt zijn zoontje te misbruiken, op de universiteit zijn enkele sympathieke jongens, maar daar is wel weer sprake van een groepsverkrachting. Meestal gaat het dus om seksueel misbruik.
Een thriller moet spannend zijn. Door de opbouw wordt de spanning redelijk vastgehouden, maar de schrijfster had het verhaal wel wat spannender kunnen maken. Waarom wordt ze nooit ontdekt? Waarom komt de politie bijna nooit op de proppen? Hoewel er soms heftige dingen gebeuren, verloopt voor de hoofdpersoon alles wel heel soepel. Dit maakt het verhaal niet al te geloofwaardig.
Het boek is in een prettige, vlotte stijl geschreven. Veel aandacht is er voor de karakterbeschrijving van de hoofdpersoon. Wat doet het met je als je een nieuwe identiteit moet aannemen? De hoofdstukken beginnen vaak met een naam, bijvoorbeeld Mijn naam is Carmen. En ik ben op zoek naar een ander leven. Haar eigen persoonlijkheid is ze kwijtgeraakt door de lange gevangenschap.
Ik ben mijn leven kwijt. Mijn leven werd gestolen. Ik ken mij niet meer. Hij verkrachtte niet alleen mijn lichaam. Hij verkrachtte mijn ziel.
De schrijfster maakt wat in haar omgaat heel inzichtelijk.
Originele psychologische thriller.
Bron: Leeskost.nl
Blog Koukleum.nl
Door: Veronique Wilbrink
★★★1/2
De cover laat een vrouw zien die wegvalt tegen de achtergrond. De achtergrond is een boom. Ik vind de cover erg goed gekozen. Al spreekt de cover mij niet echt aan. Doordat de cover erg donker is en het niet in een keer duidelijk is wat er op staat, zou ik het boek in de winkel denk ik niet zo snel oppakken. Echter toen ik de korte inhoud van het boek las, was ik wel meteen enthousiast en had ik zoiets, dit boek klinkt wel heel goed. Dus deze keer heeft de inhoud me eerder overtuigd dan de cover.
Tessa is ontsnapt aan haar ontvoerder. Ze is op jonge leeftijd ontvoerd, en de man die dit gedaan heeft, heeft haar voor het leven getekend. Ze gelooft heilig wat hij verteld heeft. Daardoor is ze nu op de vlucht. Hierdoor moet ze ook steeds weer op de vlucht. Overal waar ze een nieuw leven opbouwt, vallen er doden… Heeft dit met haar te maken? Kan ze een nieuw leven beginnen? Of moet ze opnieuw op de vlucht?
Het boek is afwisselend geschreven. Je hebt de normale verhaallijn en de notities die ze gemaakt heeft. Door deze notities kom je steeds meer te weten. Ook kom je regelmatig krantenknipsels tegen, waar de moorden die gebeuren in beschreven staan. Hierdoor bleef de vraag een tijd bestaan wat er nu precies gebeurd is. Echter op een bepaald moment was voor mij wel duidelijk wie de dader was, maar dit past ook goed bij het verhaal en ondanks dat dit duidelijk is, werd het verhaal niet minder interessant.
Er was voor mij wel een onduidelijkheid. Vrij voor in het boek (pagina 32) staat bovenaan de pagina “Vijf maanden eerder”, maar volgens mij moet dit “Vijf maanden later” zijn, want ze gaat dan op zoek bij Charlene die ze in het hoofdstuk ervoor heeft leren kennen. Dit klopte naar mijn idee niet. Of ik heb hier echt iets belangrijks gemist of dit is een foutje wat er doorheen geslopen is. Ondanks deze verwarring, vond ik het boek erg fijn om te lezen en vond ik het erg moeilijk om weg te leggen. Ik wilde steeds weten hoe het verder ging.
Update: Na met Nadine Barosso over dit stukje van die vijf maanden later, werd het mij duidelijk en heb ik het verkeerd gelezen. Ik las het op het vorige hoofdstuk, maar het bleek 5 maanden voor het krantenknipsel te gaan.
Mijn fout dus.
Het einde laat me wel nog met vragen zitten. Waardoor ik wel nog na blijf denken over dit boek.
Dit boek krijgt van mij 3,5 van de 5 sterren.
Bron: Koukleum.nl
Door: Anneke van Dijken
★★★★★
Waar gaat het boek over?
Tessa is op de vlucht. Ze is doodsbang dat de man die haar voor het leven getekend heeft, haar opnieuw vindt. Daarom moet ze steeds een nieuwe identiteit aannemen. Overal waar ze komt vallen doden. Wat hebben die met Tessa te maken? Is het mogelijk voor iemand die zo beschadigd is, opnieuw te beginnen?
Ken mij niet is een ijzersterke thriller met een origineel plot.
Bron: bol.com.
Wat vind je van het boek?
Je ziet meteen aan de cover dat de persoon niet wil dat je haar echt kent, je haar vindt, ze blijft liever in de schaduw van het leven staan. Je wilt dan ook weten wat haar verhaal is, waarom ze liever in de schaduw blijft staan.
Meteen bij het eerste krantebericht word je nieuwsgierig naar wat er mogelijk gebeurd kan zijn. Eenmaal aan het verhaal begonnen, is het lastig om het boek weg te leggen omdat je alleen maar verder wilt lezen. Je wilt weten hoe het verder gaat, hoe het af gaat lopen.
Langzaam aan kom je er achter wat er werkelijk met Tessa is gebeurd, welke identiteiten ze steeds aan neemt, hoe haar leven loopt, wie ze echt is, waarom er overal waar Tessa komt doden vallen en hoe die zijn overleden. Op een gegeven moment krijg je wel een idee, maar kan je het niet geloven en denk je alleen maar dat het allemaal toeval is. Door middel van geregelde flashbacks kom je steeds meer te weten over wat Tessa in het verleden is overkomen.
Het plot is een complete verrassing en tegelijkertijd ijzersterk. Het is een plot die je niet verwacht, die je niet ziet aankomen.
Het boek is op een vlotte, beeldende, aangrijpende manier geschreven. Het is een verhaal dat je bij de strot grijpt. Je krijgt te doen met bepaalde personen, terwijl je andere personen alleen maar kan gaan haten. Je hoopt dat wat de hoofdpersoon is overkomen, niemand zal overkomen omdat het te gruwelijk voor woorden is.
Mochten ouders van jonge kinderen dit boek hebben gelezen, dan kan ik me voorstellen dat ze hun dochter een tijd lang extra in de gaten houden, dat ze zorgen dat haar mobiel is opgeladen en dat ze in ieder geval genoeg op haar SIM-kaart heeft staan, dat ze bij nood haar ouders kan alarmeren. Ook al is het verhaal niet echt gebeurd en weten ze dat ook wel.
Kortom, het boek is een echte aanrader, zeker als je van thrillers houdt.
Voldeed het boek aan je verwachtingen?
Ja, dat deed het boek zeker.
Wat vind je van de cover?
Die is heel erg mooi en heel erg goed gekozen.
Wat vind je van de titel van het boek?
Die is heel erg goed gekozen, past echt bij het boek.
Wat vind je van de schrijfstijl?
Die is heel erg vlot, beeldend en aangrijpend.
Hoe origineel is het verhaal?
Heel erg origineel.
Wat vind je van de opbouw van het verhaal?
Die is heel erg goed. Langzaam aan wordt je naar het plot geleid. Geregeld lees je een flashback waardoor je de hoofdpersoon nog beter gaat begrijpen.
Zat je direct in het verhaal?
Ja, ik zat er meteen in.
Weet dit boek je aandacht vast te houden?
Eenmaal in begonnen, is het lastig om het boek weg te leggen omdat je alleen maar verder wilt lezen.
Heeft het plot je verrast?
Ja, dat is een echte verrassing die ik, diep van binnen wel, maar niet wilde geloven, niet zag aankomen.
Zijn de karakters in het boek geloofwaardig?
Ja, dat zijn ze zeker. Het zouden zomaar mensen kunnen zijn die je kent of gekend hebt.
Welke persoon vond je het leukst en waarom?
De hoofdpersoon. Ik zeg niet waarom omdat ik anders teveel los zou laten. Jullie moeten het boek zelf maar lezen. 😉
En aan wie had je een hekel en waarom?
Dat zijn er teveel om op te noemen. Als je het boek hebt gelezen, begrijp je wel wat ik bedoel.
Zou je bevriend kunnen zijn met de hoofdpersoon?
Dat denk ik wel.
Wat vond je van de locaties in het boek?
Over het algemeen heel mooi.
Zou je in de tijd dat het boek zich afspeelt kunnen leven?
Het verhaal speelt zich van 1999 tot 2010 af en ik ben die tijd goed door gekomen. 😉
Heeft de auteur je kunnen raken?
Ja, dat heeft ze zeker. Ik kan niet teveel zeggen, maar zoals ik al eerder aangaf, ik kan me voorstellen dat ouders na het lezen van dit boek hun dochters een tijd lang extra in de gaten houden.
Mooie quote in het boek:
Er is altijd wel geluk te vinden zolang de kaarten die je zijn uitgedeeld ook daadwerkelijk speelt.
Zou je het boek aanraden?
Dit boek kan ik iedereen aanraden als je van thrillers houdt.
Voor welke doelgroep zou dit boek geschikt kunnen zijn?
Voor de thriller liefhebbers is dit een geweldig boek.
Hoeveel sterren geef je het boek?
5 sterren.
Ga je het boek nog een keer lezen?
Nee, ondanks dat het een echte aanrader is, vind ik één keer genoeg.
Ga je het boek houden of geef je het weg?
Mijn man gaat het boek mee naar zijn werk nemen zodat zijn collega’s het boek ook kunnen gaan lezen.
Ga je de verfilming bekijken?
Er is (nog) geen verfilming van het boek, maar ik verwacht wel dat dit boek ooit verfilmd wordt. Mocht dat ooit gebeuren, dan ga ik die niet kijken omdat ik het verhaal liever in mijn hoofd hou zoals ik het gelezen heb.
Houdt ’t boek je nog lang bezig nadat je het uit had?
Dit boek gaat me nog wel even bezig houden.
Ga je vaker een boek van deze auteur lezen?
Dat denk ik wel, het hangt van het boek af.
Bron: Surfing Ann’s Boekenblog