Al een paar jaar is wandelen een uitlaatklep voor me. Er is iets geruststellends aan het ritmisch bewegen tot het een automatisme wordt en lopen natuurlijker voelt dan stoppen. Een peuter die in de middag moeilijk in slaap kwam, een verbouwing van de keuken door luidkeels zingende en soms ietwat schunnige bouwvakkers, een diepe herfstdip, een corona lockdown en onderwijs op afstand van drie zoons… wandelen hield me letterlijk op de been.

Weten dat je altijd naar buiten kan gaan, met de wind in je haar, simpelweg om je ene voet voor de andere te zetten, voelt voor mij als vrijheid en tegelijkertijd als een houvast in soms chaotische tijden.

Misschien dat dit boek “Het Zoutpad” van Raynor Winn me daarom zo raakte. Wanneer zij en haar man Moth hun huis en inkomsten verliezen, besluiten ze het South West Coast Path te gaan lopen, een tocht van meer dan 1000 km langs de eigenzinnige en niet te temmen kust van Zuid west Engeland. Het is een belevenis aan de rand van de maatschappij, een verhaal over veerkracht, kameraadschap en liefde, waarin een worden met de natuur en je eigen kracht vinden centraal staat. Ik ben achtergebleven met geopende ogen en een stiekem verlangen zelf ooit een lange afstand wandeling in de wilde natuur te maken met mijn eigen levenswandelmaatje. Nu op naar het vervolg van dit boek!