Nieuwe recensie!

Recensie door: Aat-Lambert de Kwant

Deze recensie wordt gepubliceerd in het zomernummer van Reflectie, magazine voor religie en spiritualiteit.

Op facebook kom ik nogal eens in contact met schrijvers van doorgaans spirituele, religieuze dan wel esoterisch gerichte boeken die mij al dan niet via hun uitgever hun boek toe sturen.
Daar zitten ook romans bij, juweeltjes soms.
Het boek Ego van Nadine Barroso is zo’n juweeltje.
Een vrijmoedig geschreven roman dat bepaald geen standaard roman is, want het helpt wel als je enigszins thuis bent op het gebied van spiritualiteit. Deze roman is eigenlijk een combinatie van een zelfhulpboek tegen de achtergrond van een intrigerend en verrassend verhaal.
De tekst op cover maakt al duidelijk dat het hier om een zelfreflecterend verhaal gaat: Geluk kan niet groeien de schaduw van verlangen, een gegeven dat als een rode draad door het boek loopt.
De vrouw die voor de spiegel staat en naar je kijkt, alsof ze wil zeggen: “is het bij jou ook zo?”

Nadat Olivia haar kind heeft verloren vindt er zowel fysiek als mentaal een verwijdering plaats
Tussen haar en haar echtgenoot Duuk, die heel anders met het verlies omgaat. Wanneer ze op een feestje Diego ontmoeten, blijken ze beiden goed met hem overweg te kunnen. Er is sprake van een onweerstaanbare aantrekkingskracht tussen haar en de aantrekkelijke Diego, die samen met zijn vriendin op het feest is.

‘Diego is het soort man waar de gemiddelde westerling aan denkt bij het woord ‘ego’. Zo’n man die door andere mannen ook wel denigrerend een ‘egootje’ genoemd wordt. Zij die zich daardoor bedreigd voelen, zijn van mening dat zo’n ego juist heel kwetsbaar is. Dat hij doet wat hij doet zodat anderen hem zullen benijden. Aanbidden. Plezieren. Bevestigen wie hij is en waar hij nu voor staat.’

Duuk raakt in een geanimeerd gesprek met hem en hun gezamenlijke klik brengt hen nader tot elkaar. Met z’n drieën maken ze werk van hun plannen om samen in zaken te gaan. Dit brengt hen door o.a. Zuid-Europa, waar ze op hun reis achtervolgd worden door mysterieuze lustmoorden. Met dit gegeven en alle ellende die in de wereld gebeurt lijkt Olivia bijna van haar spirituele pad af. te dwalen, maar het komt goed…

Op de achterflap staat:
‘Wanneer de lezer zich openstelt, zal zij of hij nader kennismaken met het eigen ego, met alle gevolgen van dien.’
Hoofdpersoon Olivia in haar worsteling door haar persoonlijk verlies, is van mening dat de mensheid in sneltreinvaart de verkeerde kant op raast, maar richt zij zich op die kant in haar eigen wezen die gevoelig is voor verleiding en genotzucht en een onbevredigende hang heeft naar acceptatie. Ze besluit de strijd met het ego aan te gaan, maar verleiding, in de vorm van haar aantrekkelijke werkgever, gooit roet in het eten. Hij zet het leven van Olivia op zijn kop.
Er komen enkele wat expliciete seksscènes in haar boek voor waarmee Nadine Barroso pijnlijk duidelijk dat ook al ben je met zingeving en spiritualiteit bezig. seks, verleiding en genotzucht ook bij het leven horen, maar het wordt tegelijk duidelijk dat het waar is dat geluk niet kan groeien in de schaduw van verlangen.
Het zijn dergelijke, cursief gedrukte bespiegelingen van Olivia die de nodige diepgang bieden en tot nadenken stemmen; ze doen tijdens het lezen denken aan een voice-over die je van extra relevante informatie voorziet.
Haar ontdekkingsreis en een fysieke reis door o.a. Zuid-Europa, verwijdert haar nog verder van haar veilige leven met echtgenoot. Duuk. De confrontatie met zichzelf en het leven, in de vorm van lustmoorden die haar lijken te achtervolgen, haar afwijkende seksuele behoeften en de staat van de wereld in de zomer van 2014, zorgen er bijna voor dat de rauwe menselijkheid, haar verworven spirituele inzichten haast teniet doen.

Ego is geen standaard- roman en hoewel het van belang is voor lezers met belangstelling voor spiritualiteit kan het ook een eyeopener zijn voor wie daar niet zoveel meer heeft. Zo liet ik het lezen aan een vriendin die dat maar zweverig gedoe vindt, maar door het boek geconfronteerd werd met delen van zichzelf die ze niet wilde zien. Had haar daar al eerder op gewezen maar kregen daar knallende ruzie over. Toen ze het boek uit had zei ze; pfff, wat een boek. Je had dus toch gelijk man!”
Mooi!
Deze debuutroman heeft mij zowel geraakt als geboeid en vooral dankzij de vlotte schrijfstijl en onverwachte, heel verrassende wendingen die Barroso heeft toegepast.
Daarom beveel ik deze intrigerende en overtuigende debuutroman ik ook aan voor lezers die de spirituele weg gaan.
Confronterend.
Dat wel!

Deze recensie wordt gepubliceerd in het zomernummer van Reflectie, magazine voor religie en spiritualiteit.

Recensie door: Annemieke Bervoets

Oorspronkelijke recensie: Mustreads

Met haar debuutroman Ego neemt Nadine Barroso je mee op de spirituele ontdekkingstocht van Olivia, die door het verlies van haar eerste kindje alles in een ander perspectief beziet. Haar persoonlijke zoektocht wordt, door de ontmoeting met de spannende Diego, ook daadwerkelijk een fysieke ontdekkingsreis. Het verwijdert haar nog verder van het veilige leven met haar echtgenoot en de verleiding van het ego is groter dan ooit… Hoewel het plot goed in elkaar steekt en Barroso laat zien dat ze een vaardig auteur is, is de continue nadruk op het ego in het gelijknamige boek soms wel erg overweldigend. Het gevoelsleven van Olivia en haar overpeinzingen neigen naar het filosofische en zorgen ervoor dat Ego geen lichte kost is. Degene die er voor open staat zal zeker worden aangezet tot nadenken, maar het is waarschijnlijk dat je wel enige spirituele verlichting moet kunnen verdragen om Ego écht te waarderen.

Olivia en haar man Duuk hebben recentelijk hun eerste kindje verloren. Ze proberen hun leven weer op te pakken, maar het valt ze zwaar. Samen kunnen ze het verlies maar moeilijk verwerken en daardoor zijn ze vooral afzonderlijk van elkaar aan het rouwen. Tijdens het eerste feestje waar ze naartoe gaan na deze heftige gebeurtenis, ontmoet het stel Diego. Hij steekt niet onder stoelen of banken dat hij Olivia een aantrekkelijk vrouw vindt, maar desondanks lijkt het ook met Duuk te klikken.

Niet veel later besluiten de drie samen te werken in een bedrijf van Diego in de reisbranche. Het trio moet veel reizen om de luxe appartementen die ze willen verhuren te bekijken en te beoordelen. De reis leidt ze voornamelijk door Zuid-Europa, waar ze niet alleen een aantal huizen bezoeken, maar ook elkaar veel beter leren kennen. Als Duuk voor een aantal dagen terug naar huis moet, loopt de spanning tussen Diego en Olivia hoog op. De twee flirten wat af! Dit confronteert Olivia niet alleen met zichzelf en haar verlangens, maar ook met haar ego. Ze onderzoekt, leert en bespreekt haar confrontaties met het ego met Duuk en Diego. De reis wordt voor Olivia hierdoor zowel een spirituele, seksuele als een zakelijke. En dan zijn er nog de bizarre moorden op prostituees die het trio lijken te achtervolgen…

Dat Nadine Barosso een vaardig auteur is blijkt wel uit de heerlijke schrijfstijl die ze hanteert; vlot en alledaags, vol natuurlijke dialogen. Wat wel opvalt zijn de vele stukken cursieve tekst. De schuin gedrukte alinea’s bestaan voornamelijk uit hoofdpersoon Olivia’s gedachten, maar de echte nut en noodzaak van deze cursieve stukken wordt niet helemaal duidelijk. Het doet gelukkig niets af aan het verhaal, maar het voegt eigenlijk ook niets toe.

Gedurende het hele verhaal was er een soort mysterieuze, onderhuidse spanning. Enerzijds kwam die door de seksuele aantrekkingskracht tussen Olivia en Diego, anderzijds door de verschillende lustmoorden op prostituees die steeds in de directe omgeving van Olivia, Duuk en Diego plaatsvinden. Als dat laatste in het midden van het verhaal voor een lange tijd op de achtergrond raakt, lijkt het een beetje alsof dat gedeelte van het plot alleen maar is gebruikt om het verhaal wat op te leuken. Richting het einde blijkt echter dat ook deze verhaallijn mooi samenkomt met de rest van het plot.

Zeker voor een debuut is Ego goed gedoseerd, met een continue, prettige spanningsboog. Het enige waar Barosso af en toe mee uit de bocht vliegt, is de veelvuldige verwijzing naar het ego. Natuurlijk is het in de lijn der verwachting, gezien de titel van het boek, dat het ego een belangrijke rol speelt in het verhaal. Maar de spirituele verwijzingen waren soms ontzettend geforceerd, zeker in de dialogen. Hoewel hoofdpersoon Olivia genoeg zelfinzicht toont, had dat aspect toch een tikkeltje minder drammerig gemogen. Het is echter maar een klein puntje; Ego is een heerlijke debuutroman die smaakt naar meer!

Recensie door: Jacqueline Wouda voor NBD Biblion o.a. gepubliceerd op bol.com

Kort nadat Olivia en Duuk hun veel te vroeg geboren dochtertje hebben verloren, ontmoeten ze op een buurtfeestje Diego. Hij is rijk, duidelijk gecharmeerd van Olivia en wordt hun nieuwe zakenpartner. Met zijn drieën zetten ze een reisbureau op voor welgestelde klanten. Hun reis door Zuid-Europa, op zoek naar nieuwe reislocaties, biedt Oliva ruimte voor introspectie. Haar worsteling met haar eigen ego loopt parallel aan haar strijd om de charmes van Diego te weerstaan. Het verhaal doet soms denken aan een liefdesromannetje – inclusief expliciete seksscenes – maar de existentiële bespiegelingen van Olivia, die cursief gedrukt staan, zorgen voor meer diepgang. Deze passages komen af en toe wat drammerig over, maar stemmen niettemin tot nadenken. Een verrassend slot brengt alle lagen van het verhaal bij elkaar. Deze debuutroman biedt een ontspannen leeservaring voor lezers met interesse voor spiritualiteit en zingeving.

 

Recensie door: Shyama Hopman

Oorspronkelijke recensie: Shyama in Boekenland

‘Maak me gelukkig, vervul me, bescherm me, vertel me wie ik ben’, zegt het ego tegen de wereld.

Nadat Olivia haar kindje heeft verloren, raakt ze zowel fysiek als mentaal verwijderd van haar echtgenoot Duuk, die heel anders ermee omgaat. Wanneer ze op een feestje Diego ontmoeten, blijken ze beiden goed met hem overweg te kunnen. Er is een knetterende aantrekkingskracht tussen haar en de aantrekkelijke Diego, die samen met zijn vriendin op het feest is.
“Diego is het soort man waar de gemiddelde westerling aan denkt bij het woord ‘ego’. Zo’n man die door andere mannen ook wel denigrerend een ‘egootje’ genoemd wordt. …… Zij die zich daardoor bedreigd voelen, zijn van mening dat zo’n ego juist heel kwetsbaar is. Dat hij doet wat hij doet zodat anderen hem zullen benijden. Aanbidden. Plezieren. Bevestigen wie hij is en waar hij nu voor staat.”
Duuk raakt in een geanimeerd gesprek met hem en hun gezamenlijke klik brengt hen nader tot elkaar. Gedrieën maken ze werk van hun plannen om samen in zaken te gaan. Dit brengt hen door o.a. Zuid-Europa, waar ze op hun reis achtervolgd worden door mysterieuze lustmoorden. Met dit gegeven en alle ellende die in de wereld gebeurt raakt Olivia bijna van haar spirituele pad af. Bijna ….

Zij richt zich op die kant van haar eigen wezen dat gevoelig is voor verleiding en genotzucht en een onbevredigende hang heeft naar acceptatie. Ze besluit de strijd met haar Ego aan te gaan.

Nadine Barroso heeft me verrast met dit boek, waarin ze de emotionele achtbaan van Olivia blootlegt met een scala aan gemengde gevoelens/emoties. Verdriet, verwarring, verwondering, liefde, erotiek en openbaring/inzicht zijn steekwoorden die de lading dekken voor Ego. De titel weerlegt het veelvuldig herhalen van het woordje ‘ego’, dat als een soort mantra wordt benadrukt.

De gedachten van Olivia zijn in cursieve teksten weergegeven en doen tijdens het lezen denken aan een voice-over die je van extra relevante informatie voorziet.

Ego is geen standaard boek, als lezer moet je wel belangstelling hebben voor het spirituele vlak, anders kan het wellicht als zware kost overkomen. Mij heeft het beslist kunnen boeien, niet op zijn minst door de vlotte schrijfstijl en onverwachte wendingen die Barroso heeft toegepast. Deze roman is meer een combinatie van een zelfhulpboek met een goed verhaal, heel verrassend. Dat het boek ook als zelfreflectie kan dienen is subliem in de cover weergegeven, de vrouw die voor de spiegel staat en naar je kijkt, alsof ze wil zeggen: “is het bij jou ook zo?”

Op de achterflap staat:
‘Wanneer de lezer zich openstelt, zal zij of hij nader kennismaken met het eigen ego, met alle gevolgen van dien.’

 

Recensie door: Sandra Hutchinson

Oorspronkelijke recensie: In de Boekenkast

De auteur Nadine Barroso heeft met EGO niet alleen een spannende roman geschreven, maar direct ook een spiritueel getint boek. Deze combinatie maakt EGO tot een fascinerend geheel. Het verhaal is pakkend, leest over het algemeen vlot weg, maar laat je zo nu en dan ook even stil staan bij spirituele vraagstukken. Het personage Olivia loopt door haar traumatische ervaring tegen zichzelf aan. Ze daagt met haar gedachtegang zichzelf, maar eigenlijk vooral de lezer, uit om over diverse zaken na te denken. Daardoor wordt de verhaallijn zo nu en dan onderbroken en is het even tijd voor een kort moment van bezinning.

‘Als normaal zijn betekent je conformeren aan de norm van de meerderheid en die meerderheid is krankzinnig dronken van egocentrisme en onbewustheid, hoe normaal moet je dan willen zijn?’

Olivia en Haar man Duuk ontmoeten de aantrekkelijke en steenrijke Diego op een feest. Een feest waar Oliva in eerste instantie niet naar toe wilde, ze zit nog midden in een rouwproces. Wanneer ze zich terugtrekt van het – haar misselijkmakende – feestgebruis komt de onbekende Diego naar haar toe, hij probeert haar te verleiden. Olivia wijst hem echter direct af en verteld hem dat ze getrouwd is. Hij lijkt haar afwijzing te accepteren maar overtuigd haar man Duuk er wel van dat hij en Olivia met hem op zakelijkgebied in zee moeten gaan. Diego wil een exclusief reisbureau beginnen. Olivia besluit de sprong te wagen. Diego heeft het geld, Olivia heeft veel ervaring in de reiswereld en kan wel wat afleiding gebruiken en Duuk is een kei in het zakelijke gedeelte. Met z’n drieën blijken ze een sterk team, eerder dan verwacht lopen de zaken zo goed dat ze hun aanbod uit kunnen breiden. Voor hun zoektocht naar geschikte hotels en luxeappartementen reizen ze een grootdeel van Zuid-Europa af. Duuk kan vanwege zijn vaste baan – die hij nog niet op wil geven – zelden mee en hij laat Olivia dan ook regelmatig alleen met Diego achter.
Olivia gaat steeds meer twijfelen aan haar relatie met Duuk die hun gezamenlijk verlies op een heel andere manier lijkt te verwerken dan dat zij doet. De afstand tussen hun lijkt zowel letterlijk als figuurlijk steeds groter te worden. Olivia voelt wel de aantrekkingskracht tussen haar en Diego toenemen. Waar Duuk haar niet lijkt te begrijpen, begrijpt Diego haar des ter meer.
Olivia twijfelt steeds meer aan zichzelf en haar gevoel en probeert de verleiding (in de vorm van Diego) te weerstaan. Ze zorgt zelf voor de nodige afleiding door een persoonlijke zoektocht te starten ze duikt in de wereld van het Ego en start een persoonlijke strijd ….

‘Iemand die zijn mening onterecht aanziet voor zichzelf, zal zijn mening verdedigen alsof hij vecht voor zijn leven.’

Voor wie daar voor open staat zijn de aanvullende filosofische teksten interessant te noemen. Misschien is niet alles nieuw voor je, maar herhaling op dit vlak kan soms prettig zijn. Voor wie niet zit te wachten op verdieping of een soort van zoektocht naar jezelf is EGO toch een fijne roman, het verhaal heeft zelf al aardig wat diepgang, continu spannend en zal je zeker vermaken.

★★★★

 

Uitstekend debuut van Nadine Barroso: ‘Ego’

Recensie door: Hanneke Tinor-Centi

Oorspronkelijke recensie: Hanneke Tinor-Centi – Reading & Writing

Het boek

‘Ego’ vertelt het verhaal van Olivia, haar strijd en haar zoektocht naar zichzelf.

Olivia en haar man Duuk gaan volkomen tegengesteld om met het dramatische verlies dat zij te verwerken krijgen. Dat dat een verwijdering tussen de twee teweegbrengt is evident. De relatie wordt nog ingewikkelder wanneer Olivia en Duuk gaan werken voor Diego en er een wederzijdse aantrekkingskracht blijkt te bestaan tussen Olivia en Diego.

Ondanks de verwarrende en erotische gevoelens voor haar werkgever, gaat Olivia op zoek naar zichzelf. Zij richt zich op die kant van haar eigen wezen dat gevoelig is voor verleiding en genotzucht en een onbevredigende hang heeft naar acceptatie. Kortom, ze besluit de strijd met haar Ego aan te gaan.

De confrontatie met zichzelf en het leven en de mysterieuze lustmoorden die haar op haar pad lijken te achtervolgen, haar afwijkende seksuele behoeften zorgen ervoor dat de rauwe menselijkheid haar spirituele zoektocht bijna laat verdampen.

Gebeurt dat ook werkelijk en zwicht Olivia voor de charmes van haar werkgever of slaagt zij erin haar huwelijk met Duuk een tweede kans te geven? Lees het in ‘Ego’ van Nadine Barroso.

Visie van de recensent

Barroso verrast en zet aan tot nadenken. Ze wekt empathie voor haar hoofdpersonage –Olivia- waardoor je met haar meeleeft. Barosso gaat op uiterst knappe wijze van rauwe werkelijkheid naar liefdevolle en erotische emoties en van verwarring naar overtuiging. Zonder pathos en sentimentaliteit schrijft Barroso over dat ingewikkelde ‘ding’ dat wij allemaal met ons meedragen en waardoor wij ons zo dikwijls laten leiden; het Ego.

De inzichten die zij Olivia laat uitspreken, zijn ware juweeltjes. Als uw recensent kan ik vanzelfsprekend niet teveel ‘weggeven’, maar een tweetal van deze briljantjes, wil ik graag met u delen:

‘Wanneer je jouw gehechtheid aan je eigen oordeel over anderen durft los te laten, leer je dat het oordeel van anderen over jou ook geen waarde heeft.’

‘Als je niet in vervoering kunt raken van deze sterrenhemel, het gezicht van een lachend kind of de ruisende zee, dan kijk je niet echt. Als je echt kijkt is het buitengewoon.’

Welnu, overtuigd van het feit dat de debuutroman ‘Ego’ van Nadine Barroso een aanrader is?

Deze recensie verscheen ook op Hebban.nl en Managementboek.nl

 

Recensie door: Mieke Schepens

Oorspronkelijke recensie: Graag Gelezen

Ego vertelt het verhaal van Olivia en de confrontatie met zichzelf.
Deze ontdekkingsreis start na het overlijden van hun eerste kindje. Vanaf dat moment raakt ze steeds verder verwijderd van haar man Duuk. Niet alleen lichamelijk maar ook geestelijk varen ze een andere route. En wanneer ze op een feestje Diego ontmoeten klopt helemaal niets meer van haar beeld van haar leventje. Alles is anders… De veilige haven van haar huwelijk is steeds minder in zicht.

Zowel Olivia als Duuk kunnen goed met Diego overweg en na een aantal gesprekken besluiten ze alle drie samen te gaan werken in een bedrijf van Diego. Het is een bedrijf in de reisbranche. Ze gaan luxe appartementen bekijken en deze beoordelen voordat deze verhuurd zullen worden. En dat alles speelt zich af tegen een Zuid-Europees decor…

Als Duuk dan voor een aantal dagen alleen naar huis gaat, wordt de aantrekkingskracht tussen Diego en Olivia nog groter dan deze al was.
Terwijl ze door Zuid-Europa reizen lijkt het alsof ze achtervolgd worden door mysterieuze lustmoorden op prostituees. Het valt allemaal heel rauw op haar dak.
De combinatie met de toestand in de wereld in de zomer van 2014 waaronder ook een vliegtuigcrash, waardoor ze het allemaal niet meer zo ziet zitten en haar afwijkende seksuele behoeften maakt dat Olivia op zoek gaat naar zichzelf, naar haar ego.

Ze wil geaccepteerd worden zoals ze is, maar wie is ze?
Is ze niet méér dan iemand die gevoelig is voor verleiding en genotzucht? Ziet Olivia de gevaren daar uiteindelijk ook van in? En niet onbelangrijk; kan dit huwelijk stand houden in deze situatie?

Zoveel vragen die ik hier als recensent natuurlijk niet kan beantwoorden.
Wat ik wel kan zeggen is dat dit verhaal je zal aanzetten tot nadenken, nadenken over wat echt belangrijk is in het leven.
‘Iemand die zijn mening onterecht aanziet voor zichzelf zal zijn mening verdedigen alsof hij vecht voor zijn leven.’
Het spirituele aspect in dit verhaal krijgt zo nu en dan te veel nadruk, dat is jammer, omdat er zoveel meer speelt in Ego.

Ego is een verhaal waar constant een mate van spanning aanwezig is en het heeft me zeker kunnen boeien. Een knap debuut!

 

Recensie door: Marjolein van der Molen

Oorspronkelijke recensie: De Perfecte Buren

Cover

Als ik de coverfoto en de foto van de schrijfster van de achterkant vergelijk denk ik dat Nadine Barroso zelf op de cover staat. Zij staat voor een spiegel en dit wekt de illusie dat er twee verschillende figuren op deze foto staan Nadine en (haar) Ego?
De cover is mooi gedaan een ruime 7.

Samenvatting van het verhaal
Het verhaal gaat over een jong stel Olivia en Duuk. Ze verwerken het verlies van hun kindje, dat vlak na de geboorte sterft, beiden heel anders en voelen zich daardoor langzaam van elkaar verwijderen. Als ze op een buurtfeestje de knappe, rijke Diego Bastian leren kennen komt er een verandering in hun leven. Hij biedt Olivia een baan aan en stelt voor dat Duuk een paar weken vrij neemt om hem en Olivia te helpen een project op te zetten. Ze gaan met z’n drieën op locatiejacht naar bijzondere en zeer luxe vakantieplekjes voor de mensen met een ruime beurs.

Al bij hun eerste ontmoeting voelt Liv ( zoals haar man haar noemt ) zich aangetrokken tot Diego. Als ze met z’n drieën het zuiden van Europa verkennen komen er al gauw diepere gevoelens bij Liv naar boven en moet ze moeite doen om zakelijke afstand te houden van haar baas. Ook gebeuren er huiveringwekkende dingen in hun omgeving.
Liv heeft steeds meer moeite met haar eigen gevoelens en raakt verward waardoor ze de band met haar man en haar baas niet meer helder ziet.
Als Liv wil uitleggen wat zij met ego bedoelt, wordt de verwijdering tussen Liv en Duuk steeds duidelijker.

Conclusie
Het boek is in de ik-vorm geschreven en daardoor voel je met de hoofdrolspeelster mee met al haar gevoelens en twijfels. Het verhaal zit goed in elkaar en heeft een onverwacht einde. De schrijfstijl van Nadine Barroso is vlot en de normaal gedrukte stukken zijn een mooi verhaal. Maar er staan ook vele cursief gedrukte stukken tussen en die zijn soms wat moeilijk te volgen. Vaak moest ik de zin nogmaals lezen om te begrijpen wat er stond. Als voorbeeld: “Het ego schept plezier in het uitstellen van wat mag gebeuren in de toekomst, want daarmee houdt het zichzelf in stand. Het ego en het nu zijn onverenigbaar.”
Soms als je de schuine tekst leest zijn ze ook heel mooi. Het lijkt een soort inkijkje in haar gedachten en haar man noemt het op een gegeven moment ook haar ego-gebeuren. Op de achterkant staat: ‘Op de bodem van beproeving groeit geluk’. Dat soort zinnen vind ik zwaarmoedig en maakt het verhaal triest en ingewikkeld.

Wat mij opviel is dat degene die Liv in verwarring brengt en haar naar zichzelf, haar ego, laat kijken Di(ego) heet. Hij heeft zo’n groot ego dat hij zelfs zo heet, zo leg ik aan mezelf deze grappig gevonden naam uit.

Ik geef dit boek 2,5 ster.